Bir Garip Kadıköy Mağduru Galatasaray
Öncelikle hemen işin başında Galatasaray takımını tuttuğumu belirtmeliyim. Yıllardır süre gelen bir eziyet hikayesidir bizimkisi. Neden diyeceksiniz? Futbol aşığı bir toplum olarak takımlarımıza yürekten bağlıyız ve her ne olursa olsun üniversite kazandığımda bile Fenerbahçe derbilerinde ki kadar heyecanlanmadım. Heyecan işi elbette ki tamam ancak işin sonunda hiç de mutlu olamadığımı sizlere söylemem gerekiyor. Peki neden? Şükrü Saraçoğlu Stadı çimleri her zaman için bizim takımımız futbolcularına eziyet haline gelmiştir ve bu durum çok üzücü.
Fenerbahçe – Galatasaray derbileri olduğu zaman hepimizin nabzı o kadar yavaş atar ki neredeyse yaşamayacak vaziyete bürünme noktasına geliriz. Futbol tutkunu biriyim ve içimdeki en büyük yaradır Kadıköy’e umutlarla gidip elimiz boş dönmek. Yine mükemmel bir maç oldu, yine ataklar harikaydı ancak kazanan taraf yine ev sahibiydi. Bunun için kendilerini öncelikle tebrik ederim. Ancak GALATASARAY takımına bu sahaya geldiği zaman bir şeyler olduğu açık. Elleri ayakları düğümleniyor, top oynamaya dair hiçbir şey olmuyor ortada.
Bir zamanlar Galatasaray takımının kalecisi Faryd Mondragon aynen şu şekilde bahsediyor; “Bana deseler ki şampiyon oldunuz tebrikler. Ben Kadıköy’de galibiyet göremediğim için şampiyonluk umrumda olmuyordu hiçbir zaman. İçimdeki en büyük yaradır o sahanın çimlerinden galip ya da şampiyon ayrılamamak.” 16 koca yıldır bu sahada galibiyet yok. Galatasaray en son bu sahada kazandığında Sabri Reis 16 yaşında bir Galatasaray PAF takımı oyuncusuydu. Düşünün ki mevzu nerelerden nerelere gelmiş ancak bir galibiyet gelmemiş.
Resimler eski maçlardan çünkü son maçı hatırlamak istemiyorum. Mükemmel başladı maça bizimkiler, Selçuk ve Burak çok sağlam pozisyonlara girdi. Ancak gol yememek için and içmiş olan bir Volkan Demirel vardı ki kalede, o gün Cristiano Ronaldo ve Lionel Messi birlikte çıksalar rakip takım olarak gol atamazlardı bu adama. Öyle ki bir motivasyon, öyle bir refleksler izledim ki bugün dünyanın en iyi kalecisi olarak gösterilen Manuel Neuer bile bunları yapamazdı. Ağladım resmen üzüntümden, saçımı başımı bırakmadım.
Ancak her ne olursa olsun Dirk Kuyt, öyle bir noktaya topu yolladı ki mükemmel ötesi bir teknik ile golü yaptı. Hayran kaldım ve takdir ettim. Aynı zamanda kavgasız bir derbi olması da beni ayrıca mutlu etti. Helal olsun iki takımada. Rabbim sen ölmeden Kadıköy’de bir galibiyet nasip eyle bizlere.